Saskia.jpg

Saskia Venegas Aernouts

S. Venegas Aernouts is een componiste, muziektheater maakster en violiste gevestigd in Nederland. Zij gebruikt muziek om maatschappelijke themas aan te spreken

Als maker heb ik altijd een middenpositie gehad in de kunsten, toen ik Nieuw-Muziektheater studeerde maakten mijn leraren grapjes en zeiden: ze is een kleine Wagner! (in relatie tot het Gesamtkunstwerk).

Mijn pad in de kunsten is begonnen als performer, een klassiek geschoolde violist (afgestudeerd aan CODARTS). Van de gangbare strikt muzikale projecten ben ik langzaam overgestapt naar interdisciplinaire projecten waarbij ik eerst als performer deelnam aan diverse muziektheater producties en daarna als maker (van conceptontwikkelaar tot componist).

Mijn interesse in improvisatie en het veld der sonische texturen bracht me ertoe om mijn eigen improvisatiegroep op te richten waarmee ik 5 jaar lang optrad en nauw samenwerkte met het sonologie-ensemble onder leiding van componist Richard Barret. Door deze eclectische mix creëerde ik mijn composities die variëren van schrijven voor orkest (Antwerpse Symfonieorkest) tot het componeren van elektronische muziek voor audiovisuele installaties (één ervan werd een maand lang bij het MHKA opgevoerd). Mijn muzikale taal zwemt tussen textuur (soms ruis) die door het spectralisme gaat en zelfs de oosterse modaliteit raakt.

Mijn creatief proces is vrij breed geweest. Ik ben overgegaan van het maken van muziektheaterstukken waarbij het concept en het dramaturgische inzicht, en natuurlijk de muziek, de mijne waren (gepresenteerd in Korzo, Ostade, Ro Teather) naar het samenwerken bij het ontwerpen van muziektheaterstukken. De laatste jaren kreeg ik de opdracht als componist samen te werken onder andere met de Zwitserse regisseur Milo Rau in zijn twee laatste theaterproducties, Orestes in Mosul en Familie (de eerste toerde door heel Europa gedurende 9 maanden tussen 2019 en 2020 en de tweede van januari 2020 tot december 2020). Beide zijn producties van het befaamde NTGent theaterhuis. Daarnaast ontwierp ik ook muziek voor de Antwerpse theatergroep “ Het gezelschap der zintuigen: The Navigators”.

Het is op het terrein van de kamermuziek waar ik me nu meest thuis voel. De medeplichtigheid van de performers in een kleinere setting is iets waar ik tijdens het schrijven erg veel rekening mee houd. Zo vraagt mijn programmatisch werk A veces,el silencio es la peor mentira (soms is stilte de grootste leugen)”, geschreven voor en in première gebracht door Hermes Ensemble, om een zeer extreme synchronisatie en timbrale versmelting door de performers, anders werkt het stuk niet. De

interesse om nauw samen te werken met muzikanten heeft mij ertoe gebracht een ensemble te creëren dat de afgelopen twee jaar onder andere mijn composities heeft gespeeld (voornamelijk in Spanje).

Hoewel mijn creatieve projecten vrij gevarieerd lijken, hebben ze allemaal (of bijna allemaal) iets gemeen. Dat is het gebruik van kunst als middel om de rechten van de mens te begrijpen en te verdedigen. Het idee om muziek te gebruiken als een ander middel om sociale onrechtvaardigheid uit te drukken, na te denken over de menselijke conditie en existentiële vragen op te werpen is de brandstof die mij inspireert en de moed en de urgentie geeft om te schrijven. Om deze reden zijn de recente samenwerkingen met de Zwitserse regisseur Milo Rau van grote invloed geweest op mijn creatieve ontwikkeling.

In 2020 ontving ik de werkbijdrage muziekauteur om de cello, stem en elektronica cyclus Medusa voor Maya Fridman te schrijven en in samenwerking met het Spaanse ministerie van Justitie werd mijn project Los Silenciados (Spain’s silenced voices) in verschillende Spaanse steden uitgevoerd. Voor dit project heb ik twee jaar lang in Spaanse en Franse archieven de namen en muziek opgezocht en verzameld van de Spaanse componisten die door het Franco regime vervolgd en in sommige gevallen vermoord werden. Eén van de stukken dat ik heb ontdekt en in een Frans concentratiekamp werd geschreven, werd door Ensemble Oihua in première gebracht.

Mijn ensemblestuk Kyma (uitgevoerd in Eindhoven maart 2020) omvat bijvoorbeeld drie van de bovengenoemde aspecten. Op verzoek van CoMA Eindhoven heb ik een stuk geschreven voor een jeugdensemble. De compositie moest flexibel zijn (vanwege het onbekend aantal toepassingen en soorten instrumentatie), dus gebruikte ik mijn ervaring in de wereld van de improvisatie, het was bedoeld voor een ensemble van jonge amateurs (dus ik moest mijn taal aanpassen en toegankelijker maken om in de wereld van een jonge geest te komen) en ik gebruikte een sociaal onderwerp als een rode draad voor de compositie van dit stuk.

Eind 2020 schreef ik in opdracht van een anonieme mecenas een stuk voor een vrouwelijk koor van amateur-zangers dat in het archief van Dutch Choir Music Now toegankelijk is voor elk Nederlands koorgezelschap dat er gebruik van wil maken.

In Maart 2021 werd mijn vioolstuk The air we breathe vertoont in het Belgische Klarafestival. Dit schreef ik in opdracht van het festival in het kader van het interdisciplinaire project Sound and vision. Dit project had ten doel om een beeldende kunstenaar te koppelen aan een componist en samen een creatief proces door te maken met als thematiek Climate Change. Ook in hetzelfde jaar ontving ik een gezamenlijke opdracht van Het Klara Festival, Musica Impuls Centrum voor Muziek en Sounds Now om voor het eerste Walden Festival (Brussel) een stuk te schrijven voor viool, piano, elektronica en The Beast (een zelfgemaakt instrument van Musica Impuls centrum). In 2021schreef ik ook twee andere nieuwe stukken: één voor percussie, harpsichord en elektronica en een tweede voor basklarinet en elektronica.

Begin 2021 werd ik verkozen tot artist door Cultureland met het project Composer’s Treat.

In opdracht van het Baskisch Symfonieorkest zal de verlengde versie van mijn symfonisch gedicht At the Aegean shores in première gebracht worden in Spanje, in Mei 2022 . Als één van de 26 verkozen componisten voor het project New music Now Files zal ik het stuk The house of Silk, Whispers of the Ebro voor elektronica, cello en piano schrijven en er een video opname van maken in samenwerking met de beeldende kunstenares Nele Fack (met wie ik ook de Air we breath maakte). Dit stuk gaat over een gevangenis en werkkamp uit de periode van de Spaanse dictatuur. In opdracht van de gemeente Soria (Spanje) zal het tweede deel van The House of Silk geschreven worden waarin de figuur van één van de gevangenen, de schrijver Gaya Nuño, centraal zal staan.

In 2023 zal de gehele opname van Medusa, gespeeld door Maya Fridman, uitgegeven worden door TRTPK label. Ook ben ik op dit moment samen met mijn ensemble aan het werken om het gehele programma van Spain’s silenced voices op CD te brengen.

Voor meer informatie bezoek de website: www.saskiavenegas.com