Nieuw stuk van Christiaan: Christiaan is een hardcore Brucknerliefhebber en is met name gek op zijn vijfde symfonie. Christiaan klapt alle 4 delen van deze symfonie in elkaar en boetseert hier een superfinale van 45 minuten van waarin het gezeefde, geperste en gespoelde materiaal wordt uitgevoerd door 2 kwintetten + een piano. Christiaan belooft dat het stuk voor toehoorders ontregelend gaat werken.

Christiaan over zijn nieuwe compositie
‘Een aantal jaar geleden maakte ik de observatie dat er aan het einde van het beroemde slotcoda van Bruckners Vijfde, de climax van het gehele werk, nog een aantal maten extra ingevoegd zouden moeten worden om de spanning langer vast te houden. Hier ging Bruckner naar mijn mening te snel naar de triomfantelijke en veilige tonica, terwijl hij juist in dit werk qua vorm een meesterschap en logica bereikt waar geen speld tussen te krijgen is, tegelijkertijd mét behoud van zijn grilliger en uitgesproken improvisatorische kanten die ook de oerversies van de derde en vierde symfonie zo kenmerken. Bruckner 5 is een imposant bouwwerk dat niet alleen qua ambachtelijkheid uitdaagt, maar ook qua vasthoudendheid en visie. Talloze momenten triggeren het compositorisch vermogen richting verdere mogelijkheden zoals bij maat 315 van de finale, verfijnde maten die vooruitziend zijn naar Webern, Xenakis, Feldman of de plotselinge en brutale contrasten aan het begin van het werk!

Super Finale
Bruckner ziet de eerste drie delen als voorbereiding op de enorme finale. Thematisch komen deel 2 en 3 overeen, maar wel met een geheel ander tempo waardoor het resultaat totaal verschillend is. De introductie in het eerste deel werkt Bruckner later uit met als climax de finale, waarin alle thema’s gecombineerd worden. Voor mijn nieuwe stuk zal Bruckners Vijfde diverse spoelingen, persingen en zevingen ondergaan. Ik wil alle delen samenklappen onder het concept ‘super-finale’, een ééndelig werk zonder pauzes. Dit spel met herhaling, groot en klein, onder en boven (inversie), het gebruik van materiaal op verschillende snelheden, wil ik voortzetten, vergroten, en veel verder uitbouwen, tot labyrintische proporties. Bruckners Vijfde is een ideaal vertrekpunt om in mijn nieuwe werk mijn langdurige interesse in contrapunt verder te ontwikkelen, wellicht veel meer dan ik ooit heb kunnen doen. Contrasten zullen worden uitvergroot, zelfs dermate dat het een ontregelende uitwerking met zich meebrengt. Door de kamermuzikale bezetting van het nieuwe werk zullen fors aangezette passages een soort theatraliteit genereren, de moeite om een flink tutti te vormen komt naar voren. Instrumentale virtuositeit en klankkleur zullen in het nieuwe werk een prominenter rol innemen dan bij Bruckner.’

Uitvoerenden
Camerata RCO