Akim Moiseenkov, Anthony Fiumara, Celia Swart e.a.
Electric Delights
Black Pencil nodigde componisten uit om met volledige vrijheid te schrijven voor haar unieke instrumentarium blokfluit, panfluit, altviool, accordeon en slagwerk. De opdracht was: ga op zoek, experimenteer en verleg grenzen om zo het publiek te verrassen. Black Pencil vroeg de componisten daarnaast om de compositie te verbinden aan een landart-werk in Flevoland. Componisten van verschillende generaties en nationaliteiten hebben bijgedragen aan dit programma, met een aantal met prachtige composities van o.a. Anthony Fiumara (NL), Igor Silva (Portugal), Akim Moiseenkov (NL), Celia Swart (NL), Hugo Morales (Mexico) en Enric Monfort (Spanje).
Anthony Fiumara (1968): Exposure (2025, wereldpremière) *
Akim Moiseenkov (1987): Beauty Lies Around the Corner (2024) *
Igor Silva (1989): Love Your Opinions (2025, wereldpremière) *
Hugo Morales (1979): Picture (2025, wereldpremière)*
-> Juho Myllylä - CD presentatie Herder’s Herd <-
Arjan Linker: Orange, Blue and Pink
Ernst Spyckerelle: Marsyas – Cadenza III
Celia Swart (1994): Tij (2025, wereldpremière)*
Enric Monfort (1979): Bottle Battle (2014)
Enric Monfort (1979): Pulse (2023/24)
* In opdracht van het Fonds Podiumkunsten
Anthony Fiumara's Exposure
Aan de rand van het Markermeer kijkt een hurkende stalen man uit over het water. Dit massieve kunstwerk van Antony Gormley inspireerde Anthony Fiumara in zijn nieuwe werk getiteld Exposure, gelijknamig aan het kunstwerk.
‘Toen ik voor het eerst Antony Gormleys Exposure zag, werd ik niet getroffen door de stilte, maar door alles wat eromheen bewoog. Het beeld - een massieve figuur gehurkt aan de rand van het Markermeer - lijkt misschien bevroren in de tijd, maar het is voortdurend in dialoog met zijn omgeving. Het veranderende licht, de rollende wolken, het rusteloze water en de veranderende seizoenen transformeren allemaal de ervaring van Exposure. Het is nooit twee keer hetzelfde beeld.’
Een andere inspiratiebron was het gedicht Tijd van M. Vasalis: ‘Haar woorden beschrijven tijd als iets dat voorwaarts raast en ons toch zachtjes in zich draagt. Ze schrijft over bomen die uit de aarde barsten en zeeën die aanzwellen en zich terugtrekken, beelden die diep verbonden voelden met de omgeving die Exposure omringt.
In mijn muziek probeerde ik deze dualiteit weer te geven: het onstuitbare momentum van de tijd en de rustige momenten van reflectie. Het ensemble wordt zelf een soort landschap - altijd in beweging, altijd levend. Het gaat over stilte te midden van beweging, over hoe zelfs wat permanent lijkt voortdurend opnieuw wordt gemaakt door de wereld eromheen.’