Rijnvos gaat in zijn Riflesso sull’aria een band met Trois Poèmes de Mallarmé aan, door de bezetting ervan te adopteren. Op basis hiervan komt hij tot 12 liederen die als vintage Rijnvos klinken en die in sfeer contrastrijker zijn dan de serene, impressionistische Ravel-cyclus. Hij laat zich hierin mede inspireren door Igor Stravinsky’s aforistische Trois Poésies de la Lyrique Japonaise, een werk dat zijn bezetting met de Ravel-cyclus deelt en in dezelfde tijd is ontstaan. Van Rossum kiest qua instrumentatie in zijn nieuwe le feu rouge foncé een iets ander pad. Hij neemt de instrumentale bezetting van de Ravel-cyclus over, maar ziet af van een rol voor de sopraan. Of het daarmee tot een soort van Lieder ohne Worte komt is nog niet te zeggen. Zeker is wel dat van Rossums bewondering voor Ravel hooguit gevoileerd zal doorklinken; zijn muziek kenmerkt zich, evenals die van Rijnvos, door een onmiskenbaar eigen signatuur. 

In Sterren van de Hemel hoort u naast beide premières en de cyclus van Ravel, tevens de cyclus van Stravinsky uit. Daarmee ontstaat een programmaopzet die tijdsgrenzen slecht. Ter completering van het geheel klinken er daarnaast nog twee laat 20ste eeuwse werken die als intermediair tussen nieuw en ouder repertoire fungeren: Aldo Clementi’s verstilde Impromptu voor klarinet en strijkkwartet, en Franco Donatoni’s spectaculaire Het voor fluit, basklarinet en piano. Het vocale aandeel van het programma tenslotte, wordt verzorgd door de gevierde sopraan Keren Motseri.