Rosy Wertheim was een van de eerste Nederlandse vrouwelijke componisten die een conservatoriumopleiding voltooide. Zij was ook zeer maatschappelijk betrokken, stak haar energie en geld in Amsterdamse stadgenoten die het minder breed hadden. Wertheim leidde bijvoorbeeld het koor ‘Eilandkinderen’ van de eilanden Uilenburg, Marken en Rapenburg waar veel Joodse kinderen woonden. Als musicus en als mens vond zij dat zij het aan haar stand verplicht was om zoiets te doen. Vanaf 1929 verbleef Wertheim in het buitenland, eerst woonde ze zes jaar in Parijs en werd ze het middelpunt van de society daar. Zo ontving ze zelfs Messiaen en Milhaud bij haar thuis. Daarna woonde ze nog in Wenen en in New York, waarna ze terugkeerde naar Nederland. Haar werken maakten internationaal furore en ook in eigen land was ze populair. De muziek van Wertheim is gelaagd en complex, maar tegelijk ook lyrisch en harmonieus. Volgens Eleonore Pameijer van de Leo Smit Stichting is zij een componist van het grote gebaar. Tijdens de oorlog moest Wertheim onderduiken en dat kwam haar productiviteit als componist niet ten goede. In 1949 overleed Wertheim aan kanker. Tussen de Gustav Mahlerlaan en de George Gershwinlaan op de Amsterdamse Zuidas en parallel aan de Leo Smitstraat ligt de Rosy Wertheimstraat.