In dit concertprogramma brengen musici uit de voorhoede van de klassieke én geïmproviseerde muziek tezamen een frisse blik op het klassieke pianoconcert. Als luisteraar ervaar je de muzikale battle tussen ensemble en piano, een enerverende rituele dans van twee partijen. Een nieuwe weg wordt ingeslagen doordat improvisator Rembrandt met de klassieke musici sámen op het podium het beste uit twee werelden verenigt. Net als Gershwin, Ravel en Debussy in hun tijd, zit de componist zelf achter de vleugel…Iets meer daar over: Je zou het bijna vergeten, maar stel dat je in een tijdmachine zou kunnen reizen naar een pianoconcert van Beethoven of Mozart, dan zou opvallen dat Wolfgang en Ludwig vooral eigen composities speelden én improviseerden met de noten, ieder concert weer anders.

Rembrandt: “ik wil het publiek meenemen in mijn ‘Black page / white page’ -aanpak, wat wil zeggen dat de luisteraar bewust is dat de klassieke musici op het podium een daadwerkelijke partij hebben met zwarte bolletjes op papier. Ik daarentegen, heb een complete blanco page: ik ga ieder concert opnieuw het gesprek met het orkest aan en geef muzikaal commentaar en een tegengeluid. Ieder concert is weer steeds anders wat ik doe. Klap op de vuurpijl in mijn mondelinge toelichting is dat zowel Mozart als Beethoven dat meestal ook geen pianopartijen hadden: Ze kenden de partijen van alle andere instrumenten uit het hoofd, maar creëerden op het moment zelf pas hun partij. Klassiek pianisten van nu doen dat vanaf een notenpartij. Met dit eerste pianoconcert neem ik een duidelijk standpunt in om zo de uitvoeringspraktijk op te schudden en het publiek bij het maakproces te betrekken. Mijn uitgangspunt hierin heeft zijn wortels in mijn jarenlange geïmproviseerde jazz-achtergrond. In hoe dat samenkomt, dát avontuur, nemen we de luisteraar mee tijdens onze concerten.