Here Comes Everybody

In de periode waarin ik Here Comes Everybody aan het componeren was, droomde ik over een gigantisch orkest, dat als een zomerstorm over de velden trok. Het naderde me vanuit de verte als een onweerswolk. Maar toen ik goed keek, zag ik de musici spelen—allemaal tegelijk, snel en luid, als één groot klinkend lichaam. Een beetje zoals in de vroege minimal music van Reich, Glass en Riley, of de massale ouvertures en finales van Wagner, Beethoven en Sibelius.

De titel die het best paste bij dit stuk moest wel zijn Here Comes Everybody, die
ik leende uit Finnegans Wake van James Joyce (waar het een van de vele namen is van de protagonist, maar dat terzijde). “Finnegans Wake is one of the books I’ve which always loved, but never read”, zei John Cage ooit. Zelf had ik destijds drie gidsen nodig om Joyce’ meesterwerk te kunnen lezen en (voor zover mogelijk) te begrijpen. Maar die moeite loonde: het boek heeft een blijvende indruk achtergelaten.

Here Comes Everybody is optimistisch van toon. De muziek doet de titel en de droom die er aan ten grondslag lag eer aan. Het werk begint en eindigt met de dans van een stampende machine, een wolk vol klank die wordt voortgestuwd door de jagende wind. Eigenlijk speelt iedereen in Here Comes Everybody bijna voortdurend—behalve in het middendeel, waar het orkest een lied zonder woorden zingt.

Programma

philharmonie zuidnederland
Wayne Marshall dirigent & piano
Miloš Karadaglić gitaar

Rossini - Ouverture La Gazza Ladra
Rodrigo - Concierto de Aranjuez
Ravel - Boléro
Fiumara - Here Comes Everybody
Gershwin - Rhapsody in Blue
Williams - Star Wars Suite