Het Maat Saxofoonkwartet voert hier Pantomima van Nuno Lobo en Mãe van Frieda Gustavs uit.

Met Pantomima schreef Nuno Lobo een eigentijdse hommage aan Carlos Paredes, de legendarische Portugese gitarist en componist van de twintigste eeuw. Het stuk verwijst direct naar Paredes’ gelijknamige compositie voor Portugese gitaar, maar Lobo vertaalt deze invloed naar een nieuwe muzikale context en bezetting. De titel ‘pantomima’ – afgeleid van het Griekse ‘Pantomimos’, wat ‘imitator van allen’ betekent – verwijst naar de mimekunst om emoties puur door gebaren en bewegingen uit te drukken.

Lobo, die in Amsterdam woont en werkt, is een componist met een uitgesproken fascinatie voor interdisciplinaire samenwerkingen, surrealistische verhalen en de ontwikkeling van ‘virtuele opera’s’ waarin muziek en tekst op onverwachte manieren samenkomen.

Frieda Gustavs (1996) is een in Amsterdam gevestigde componist, performer en beeldend kunstenaar. Ze studeerde compositie aan het Conservatorium van Amsterdam en de Musikhochschule für Musik Carl Maria von Weber in Dresden, en werkt regelmatig aan grensverleggende, interdisciplinaire projecten.

Haar muzikale wortels liggen in het koor, waar ze opgroeide tussen stemmen van mensen, die ze als haar dierbaarste instrumenten beschouwt. Gustavs put inspiratie uit oude polyfonie, wereldmuziek en eigentijdse kunstenaars uit alle genres. Haar werk kenmerkt zich door een grote nieuwsgierigheid naar de kracht van de stem, verhalen en de verbinding tussen muziek, tekst en beeld.

Het driedelige werk Mãe (Portugees voor “moeder”) is afkomstig van het album “No one is too small” (2024). Dit album is gewijd aan het thema klimaatverandering en wil, zonder pessimisme, de boodschap overbrengen dat iedereen kan bijdragen aan een oplossing.