Djuwa Mroivili (Amsterdam, 1998) is een Comorees-Nederlandse multidisciplinaire kunstenaar, afro-haarinspirator, fangirl, curator en onderzoeker, gevestigd in Amsterdam. Hoewel ze is opgeleid als klassiek pianist en concerten nog steeds deel uitmaken van haar praktijk (zowel solo als in samenwerking met anderen), experimenteert ze ook met andere vormen van optreden waarin muziek een rol speelt. De voorstellingen die ze als maker ontwikkelt, zijn vaak maatschappijkritisch en conceptueel gelaagd van aard, en zijn vaak geïnspireerd door bevindingen uit archiefonderzoek. 

Op het podium positioneert Mroivili zich vervolgens als een kwetsbare verteller, die muziek, woorden, beelden en lichaam gebruikt om haar verhalen te vertellen. Mroivili heeft een grote liefde voor werken van zwarte componisten uit de eerste helft van de 20e eeuw in de VS, en voert ook regelmatig hun werken uit. 

Filmmaker Naomi White maakte de documentaire “Als ik zelf de zon ben” over haar activisme en artistieke praktijk, die in 2023 werd uitgebracht en genomineerd werd voor een Gouden Kalf. In maart 2024 verscheen Mroivili's debuutalbum “Adoration”, dat ze samen met contrabassist James Oesi opnam.