Als er twee componisten zijn die het pianokwintet uit de mottenballen kunnen halen en met de mattenklopper het eeuwenoude stof eruit kunnen slaan, dan zijn dat wel Padding en Xenakis. Iannis Xenakis weet met zijn composities als solide bouwwerken natuurkrachten op te roepen, of het nu een brede modderstroom, een steil gebergte of een aanstormende zee is. Met dezelfde bezetting gaat Padding een hele andere kant op. Na een flitsend en lichtvoetig begin als in een tekenfilm van Tom en Jerry ontvouwt zich een Oosters aandoende dans, die eindigt in een wervelstorm van snelle nootjes.