Prélude à une nuit américaine ging in 2019 in première, naast een nieuw werk van Steve Reich. Recensent Joep Stapel bezocht het concert van het Rotterdams Philharmonisch Orkest en prefereerde Wantenaars nieuwe compositie:

“Het Rotterdams Philharmonisch speelde Amerikaanse muziek van John Adams en Steve Reich, maar begon het concert met een wereldpremière van eigen bodem. De Amerikanen waren ver weg in het nieuwe werk van Mathilde Wantenaar (1993), dat ze treffend Prélude à une nuit américaine had genoemd. Er was wel meer trefzeker aan het stuk, zoals de verbluffende instrumentatiekunst, en het bevatte de boeiendste en meest consistente muziek van de avond.

In de Prélude, gebaseerd op een eerder werk van Wantenaar zelf, resoneerde het verleden: weelderige laatromantische harmonieën, mahleriaanse melodieën, flarden van Miles Davis’ Sketches of Spain. Maar door de gelijktijdigheid van allerlei muziekwerelden en de knappe beheersing ontstond iets heel eigens, met opvallend pronte partijen voor de bassen en lage blazers. Via enkele climaxen werkte het stuk elegant toe naar een finale waarin je Bruckner zou kunnen herkennen: een uitgesponnen, harmonisch statisch crescendo, dat vanuit verrukkelijke sprookjesmuziek voor celesta, harp en vioolflageoletten geleidelijk het hele orkest in zijn greep kreeg.”