"Alors tu es vraiment heureux de me voir?" is een van de intrigerende zinsneden in ‘Fidélité’, het onheilspellende werk van Georges Aperghis voor harp en stem uit de vroege jaren tachtig. In Fidélité voert de harpiste een quasi-psychotisch, onbegrijpelijk relaas op van woorden en lettergrepen die zich vermengen met de noten van de harp, een mist van klanken waarin slechts af en toe een duidelijke zin te onderscheiden is. Is het een bekentenis van een passionele moord? Of het relaas van een obsessionele verliefdheid? Is de ander op het podium het onderwerp van haar gekte, of gewoon diegene waarop ze alles projecteert? Wie is wiens gevangene, of zitten ze allebei verstrikt in het spinsel van elkaars fantasie?