Het Collectief keert steevast terug naar de wortels van het modernisme: de Tweede Weense School. Vanuit die solide basis worden de grote twintigste-eeuwse composities, maar ook nieuwe experimentele stromingen verkend. Daarnaast legt de groep zich graag toe op crossovers en adaptaties van historische muziek.

Het programma bestaat uit een aantal stukken die uitblinken in buitenissigheid en melancholie. Zo handelt de liedcyclus van Zuidam over het verwelken van exotische bloemen en werd het werk van Lärcher gebaseerd op een fotoreportage gemaakt in psychiatrische instellingen.

Ook het nieuwe werk van de hand van Mathilde Wantenaar gaat over de fragiliteit van het leven en de dingen die voorbij gaan. De sterk door opera beïnvloede Wantenaar schreef haar Lieder der Vergänglichkeit, niet te verwarren met de gelijknamige symfonie van Krzysztof Penderecki, tijdens een verblijf in de machtige Dolomieten. Het inzicht dat niets voor altijd kan worden behouden, terwijl tegelijkertijd alles zich eeuwig herhaalt, blijft ook ver na de Romantiek een nog even onuitputtelijke bron van muzikale inspiratie.

Lieder der Vergänglichkeit* (2022) – Mathilde Wantenaar
Serres impies (2017) – Rob Zuidam
My Illness is The Medicine I Need (2013) – Thomas Larcher
selectie uit Sérigraphies – Johannes Schöllhorn
Trois nuits (2022) – Karl Naegelen

*NL première