Forugh Farrokhzad is in Iran een van van de belangrijkste dichters van de 20e eeuw. Met haar eerste gedicht ‘Sin’ uit 1958 over vrouwelijke seksualiteit wordt ze zowel beroemd als verguisd. Nadat ze ook als cineast internationale bekendheid verwerft, verongelukt ze op 32-jarige leeftijd. In haar korte, vrijgevochten leven overschrijdt ze aan de lopende band maatschappelijke normen. Postuum wordt Let Us Believe in the Dawn of the Cold Season gepubliceerd – een gedicht waarin schoonheid, kracht én rebellie van vrouwen van alle generaties en culturele achtergronden als universeel gegeven gepresenteerd wordt. Forugh Farrokhzad is een volksheldin, en rolmodel voor vrouwen overal ter wereld.

Huba de Graaff raakte gegrepen door de woorden van Farrokhzad. Zij zette het gedicht Let Us Believe in the Dawn of the Cold Season niet recht toe recht aan op muziek. De Graaff schopt graag heilige huisjes omver, zoals in Pornopera, Naked Shit Songs en haar sportschool-opera Liebesleid. Zij maakte van Farrokhzads gedicht een epische popballad van 40 minuten, uitmondend in een gigantisch electronische rock-apotheose. Als toegift klinkt het beruchte gedicht Sin als protestsong, waarbij iedereen mag meezingen. Ook de prachtige geluiden en beelden uit Farrokhzads beroemde film The House is Black – een liefdevol portret van een groep verstoten mensen in een leprakolonie – worden onderdeel van FF.