Bisschops nam de soundtrack voor Displacement 1 op in het Ei in de Hilvaria Studio’s. Een witte ruimte met een galm zo rijk dat je volkomen omgeven wordt door muzikale en akkoorden lijnen die eindeloos door elkaar zweven. In de video’s die hij hij erbij maakte, zijn de beelden al net zo vervormd als de pianoklanken. In Displacement 2 laat hij het geluid van de soundtrack golven als een langspeelplaat waarvan het gaatje niet precies in het midden zit.

Bisschops: “Deel 1 is opener en ruimtelijker, zit vol herhalende patronen. Deel 2 bestaat uit een lange spanningsboog en is melancholisch. De twee delen zijn een verklanking van ‘displacement’, een defensiemechanisme bij moeilijk te verwerken ervaringen. Mensen gaan de confrontatie niet aan maar projecteren gevoelens op een andere persoon, of op een voorwerp. Terwijl de piano laat horen wat er aan de oppervlakte gebeurt, boort de soundtrack, die zich daarachter bevindt, een diepere laag aan.”