Componist en onderzoeker Miguelángel Clerc is een vaste waarde in het werk van Astrid Boons. In de 7 stukken die ze samen hebben gecreëerd hebben ze een unieke werkwijze ontwikkeld waarin ze dans en muziek niet als afzonderlijke elementen zien, maar als componenten die samen de wereld creëren waarin zij het publiek willen meenemen. Miguelángel benadert sound als een landschap waarin de lichamen van de dansers zich situeren en dat resoneert in hun lichamen. Tegelijkertijd beïnvloeden de lichamen ook weer dat muzikale landschap. Miguelángel doet aan het conservatorium van Antwerpen onderzoek naar hoe noise het creatieve proces kan beïnvloeden. De post-disciplinaire methode die Astrid en hij samen hebben ontwikkeld, zullen ze in Deep Time toepassen en gaat hij verder uitwerken in een module/cursus voor het conservatorium van Antwerpen die we ook aan Nederlandse opleidingen aanbieden. Omdat zijn muziek voornamelijk elektronisch is en verweven met de choreografie, maakt hij geen partituur. Miguelángel zal een paper publiceren over deze integrale manier van werken en de toepassing hiervan in Deep Time. Hiermee wordt Astrids werk ook bekend in de internationale academische wereld.

Miguelángel schrijft zelf over Deep Time: “For Deep Time, the starting points are a set of digital instruments and feedback setups developed during the creation of Khôra. Drawing from notions, theories, and ideas about the origins of music, Deep Time will explore how vocalizations, body movements, and communal activities can lead to musicality and musical manifestations. How can music emerge in Deep Time’s world? What is music in this parallel universe? Is there music in Deep Time, the acoustic promise of becoming music? Exploring these notions and questions will be central to developing the musical material. The digital instruments will process the live acoustic input of the dancers and the space, generating adaptive and transforming rhythmical patterns and musical textures.”