Vorig jaar werd de 100ste geboortedag van componist Simeon ten Holt herdacht. Met het stuk Canto Ostinato bracht Ten Holt iets nieuws teweeg in de muziekwereld. Hij sloeg een onbekende weg in door te componeren in een hypnotiserende perpetuum mobile stijl. Bekende tonaliteit, gecombineerd met vervlochten samenspel, herhalingen en subtiele verschuivingen: het leidde tot zijn typerende minimalistische trancemuziek.

In ruim drie jaar tijd schreef Ten Holt dit ‘aanhoudende lied’, oorspronkelijk voor meerdere piano’s. Herhalende patronen en repeterende noten zorgen voor een meditatief karakter, waarin de luisteraar zich steeds meer in een andere, tijdloze wereld begeeft. Er is veel vrijheid voor de uitvoerenden, bijvoorbeeld in de hoeveelheid herhalingen en de keuze voor accenten en stemvoeringen. Dit maakt elke uitvoering uniek.

Het past ook goed bij het karakter van de instrumenten orgel, panfluit en harp. Van nature instrumenten van de lange adem of resonantie. Binnen de herhalende patronen kunnen de instrumenten heel subtiel verkleuren. De klank van orgel en panfluit vinden hun oorsprong in lucht, wat in combinatie met de glans en articulatie van de tonen op de harp zorgt voor een prachtige balans. Ieder instrument voegt zo iets eigens aan de uitvoering. Bespeeld door drie musici die hun instrument op eigen wijze fris voor het voetlicht brengen.

Dat deze instrumenten zich in het populaire Canto Ostinato mengen is een unieke en avontuurlijke beleving. Door de jaren heen heeft het stuk veel betekend voor mensen. Het boeit én ontspant. Het rustgevende karakter blijft in je vezels hangen. ‘De Canto’ beluister je niet alleen; deze onderga je terwijl je je onderdompelt in de klanken. Of zoals Ten Holt zelf zei “Canto Ostinato doét iets met mensen waarvan ik ook niet weet wat het is. Het is geen concert waar je naartoe gaat, maar een ritueel waar je aan deelneemt”.

Programma
Huang Ruo (*1976) Wind Blows (2007)
Simeon ten Holt (1923-2012) Canto Ostinato (1976-1979)