"Enkele jaren geleden ontdekte ik een geluidsopname van een oude man die herinneringen ophaalde aan de tijd dat hij als kind de Franse dichter Guillaume Apollinaire ontmoette. Het was kort na de Eerste Wereldoorlog en Apollinaire nam de kleine jongen op zijn knie en zong een militair deuntje , zoiets als 'tatatata'. Deze opname, een sample van niet meer dan vijf seconden, vormde de basis van een compositie die ik in februari 1998 schreef voor cellist Rene Berman. Het geluidsfragment werd door middel van time stretching in een sampler uitvergroot en gecomprimeerd en bleek vol onvermoede muzikale kwaliteiten te zitten. De apotheose wordt bereikt wanneer in de laatste maten de stem van Apollinaire uit een krakende oude fonograaf komt en een van zijn beroemdste regels reciteert: 'vienne la nuit, sonne l'heure'." © Jacob ter Veldhuis, 1998.