I realize some composers I would like to mention are no longer with us. Jan Boerman, Louis Andriessen, Rudolf Escher, Bart de Kemp. Let me at least mention 'de tijd' by Andriessen as the piece that made me realize I wanted to be a composer too, and 'alchemie' by Jan Boerman that made me realize I wanted to work in the electronic studio.

The living ones then:

Huba de Graaff

Huba is one of our originals, she has a superb ear for sound and always surprises me and touches me with the irregular beauty of her music. This example is a snippet of something, I don't know, it triggers my love for things rough and unpolished.

Aspasia Nasopoulou

Aspasia's music I love for the intense integrity and 'ernst', what's the English word for that? Her uncompromising serious language refuses to easily entertain, but invitates one to involve in things that matter.

Peter Adriaansz

Apart from being my oldest composer-friend, I regard Peter highly for his searching, for that's how I know him, someone who has the talent to be a famous composer, but instead chooses to change his course every time to look for the untouched rooms he wants to occupy, unsentimental and pure.

Richard Ayres

Richard is a total original in his way of thinking, that somehow originates in music history, but creates works that are photo negatives of it, music turned inside-out, the proof that artificial intelligence will never have a chance, for it will be unable to make the twists of a mind like this.

Naomi Sato

Naomi composes only when she feels the need, a small output, but in the course of the years it became a quite impressive little oeuvre in its original blend of Japanese and Western culture.

Wilbert Bulsink

Opdat ik dezelfde superlatieven kan gebruiken zonder in herhaling te vervallen schakel ik over op het Nederlands. Wilbert doet me altijd versteld staan met zijn doorwerkte stukken, zijn werk zit altijd goed in elkaar en laat niet met zich spotten, een componist die geen concessies doet en een recht pad trekt met z'n reis. En dit werk, spelingen, is prachtig subtiel.

Mayke Nas

Mayke, ik was op zoek naar A Horseless Carriage, haar werk over de automobiel voor ensemble ASKO/Schönberg, maar kon het niet vinden. Een enorme perfectionist die haar werk niet laat rusten. Van Down the Rabbit-Hole bestaan diverse revisies, en, net als alles wat ze schrijft, het is een mooie doorwrochte miniatuur.

Joël Bons

Joël, de laatbloeier, na jaren stilte opeens weer volop aan het schrijven en duidelijk met een enorme bagage, al die jaren bij het Nieuw Ensemble en het Atlas ensemble. Hij is een benijdenswaardig vakman die het ene juweel na het andere schrijft.

Miranda Driessen

Miranda, met de juiste onbuigzame houding vindt ze zich een weg, een heel eigen weg, elk werk boeiend, ben benieuwd wat ze nog allemaal in petto heeft voor de luisteraars.

Peter-Jan Wagemans

Peter-Jan, de man die weigert oud te worden en als een jonge hond door blijft schrijven terwijl hij al zo'n fenomenaal oeuvre bij elkaar heeft gepend. In ons land erg onderschat, vind ik, misschien had hij in Duitsland geboren moeten worden, dat land waar het iemand gegund wordt de égards te ontvangen die hij verdient.

Philemon Mukarno

Philemon, zo onbekend, en toch ben ik altijd weer totaal verbaasd wanneer ik zijn werk hoor, lang, extreem, grote gebaren, met durf neergezet. Ik vind hem een bijzondere componist met zijn enorme constructies. Dit is een korter tapewerk, ook weer ruw en rucksichtslos.

Janco Verduin

Janco, de toeschouwer, die volkomen componist is en tegelijk volstrekt buiten die wereld staat, hij doet mij soms denken aan een Nancarrow, een componist die in zijn binnenkamer maakt wat hij maakt en wat anderen er van vinden, dat is minder belangrijk. Hij schrijft wat hij wil schrijven. Het is bij mij eigenlijk altijd hetzelfde verhaal: ik houd van compromisloze schrijvers.

Thomas Bensdorp

Thomas, overigens ook mijn lievelings-apostel, niet vanwege zijn zogenaamde ongeloof, maar omdat hij de enige realist van zijn groep was, Thomas de componist, hij verrast me altijd met zijn werk dat ik sprankelend en vol leven vind, en ontroerend.

Caroline Berkenbosch

Caroline, waar ben je? Zij is ongeveer een leeftijdsgenoot van mij en schreef in de jaren 90 het ene na het andere 'monument', werken die me altijd overrompelden en me blij maakten dat ik ook een componist ben. Ze heeft een klein oeuvre bij elkaar geschreven, nu is het al een tijdje stil. Ik wacht rustig af.

Richard Rijnvos

1 van mijn favorieten binnen Richards oeuvre is dit werk over een brandend theater in Venetië. Hij is Hollands Luciano Berio, toverend met klankkleur, strakke structuren, en tegelijk lyrisch. Ik houd van dit werk omdat het een volstrekt onbuigzame kant heeft..