Hoketus sloeg halverwege de jaren zeventig in als een bom. Als geen ander smeedde Andriessen uit de Europese avant-garde en Amerikaanse innovaties als minimal music en jazz iets nieuws: energiek, weerbarstig en onweerstaanbaar. Het ongenadig hamerende Hoketus is een van zijn radicaalste stukken uit die doorbraaktijd. Videokunstenaar en ontwerper Jaap Drupsteen maakte er nieuwe grafische visuals bij die reageren op de tempo en dynamiek van het stuk. Asko|Schönberg, gepokt en gemazeld in Andriessens oeuvre, gooit de beuk erin. 

In Hoketus staan twee identieke kwintetten tegenover elkaar, bestaande uit panfluit, piano, Fender Rhodes, basgitaar en slagwerk. Ze spelen dezelfde harde collectieve klappen, maar steeds vlak na elkaar, zodat het geluid over het podium kaatst. De ritmes die ontstaan worden steeds sneller en ingenieuzer, en de spanning stijgt: vanwege de timing is Hoketus in al zijn conceptuele eenvoud razend moeilijk om te spelen.